گروگان گیری عاطفی
خانواده, فرزند پروری
2,237 Views
تحلیل شوک
گروگانگیری عاطفی
پرخاشگری نسبت به کودکان ایرانی در مقایسه با سایر کشورهای دنیا در سطح قابل دفاعی قرار دارد ولی در بخش آزارهای روحی و روانی این مسأله صدق نمیکند و اگر غفلت آموزشی و تربیت را کودکآزاری بدانیم، منع کودکآزاری در کشورها تغییر چشمگیری میکند و ایران را میتوان به عنوان یکی از کشورهایی دانست که نرخ کودکآزاری بالایی دارد. خانواده به عنوان کوچکترین و مهمترین بخش یک جامعه نقش مهمی در کودکآزاری برعهده دارد، از همینرو میتوان ادعا کرد کودکان در درون خانواده نحوه برخورد و رفتار با سایر افراد جامعه را میآموزند و همین کودکان هستند که در آینده دست به ناهنجاریهایی همچون کودکآزاری میزنند. رسانهها، مراکز آموزشی و ماهواره در این زمینه بسیار مؤثر است، بنابراین نمیتوان از برنامههای انحرافی در ماهوارهها غافل شد چرا که نشر رفتارهای خشونتبار در جامعه از سوی رسانههای نامناسب میتواند به آسیبهای اجتماعی بویژه کودکآزاری در کشور دامن بزند. متأسفانه زمانی که والدین در جامعه با ناکامی روبهرو میشوند، در محیط خانه دیواری کوتاهتر از کودکان پیدا نمیکنند و آنها به عنوان بیدفاعترین افراد جامعه مورد آزار و اذیت قرار میگیرند. زمانی که یک کودک به صورت ناخواسته و بدون برنامه با توجه به فشارهای اقتصادی متولد میشود، از سوی والدین به عنوان یک سربار خانواده تلقی میشود و به اشکال مختلف مورد اذیت قرار میگیرد. کودکان، گروگانهای عاطفی و ابزار والدین به حساب میآیند. در بسیاری از خانوادهها دیده میشود والدین از کودکان خود به عنوان یک ابزار برای تهدید یکدیگر استفاده میکنند که کودکان این خانواده در مقایسه با سایر کودکان آسیب میبینند. با توجه به تحقیقات انجام شده شاهد افزایش اینگونه کودکآزاریها در کشور هستیم.
زمانی که طلاق اتفاق میافتد، کودکان یا تحت حمایتهای افراطی یا فاقد حمایت قرار میگیرند و در نهایت کودکان پس از طلاق از حمایتهای عاطفی والدین محروم میشوند، به طوری که بسیاری از والدین با این جملات که «پدر تو مرد خوبی نبود» یا «مادرت زن خوبی نبود» فرزندان را تحت آزار و اذیت قرار می دهند. زندگی مشترک بدون ازدواج جوانان که در پی فشارهای اقتصادی رخ میدهد، باعث میشود خانوادههای بدون ریشه و فروریخته شکل بگیرند و با توجه به شناسنامه نداشتن کودکان این خانواده میتوان ادعا کرد این کودکان عملاً از حقوق خود محروم میشوند.
میتوان ادعا کرد کودکآزاری روحی و روانی در کشور نه تنها کاهش نداشته بلکه رشد محسوسی نیز داشته است. بدینترتیب لزوم ضرورت آگاهسازی و نحوه برخورد با مشکلات و کنترل خشم در خانواده بسیار مؤثر است که در این راستا خانوادهها باید با مراجعه به متخصص تحت نظر و آموزش قرار بگیرند تا از آسیب رساندن به خود و اطرافیانشان بکاهند و همچنین زندگی سالم همراه با خوشی در خانواده و اجتماع داشته باشند. در این صورت آمار جرایمی از این دست نیز کاهش مییابد.
http://vista.ir/news/24065722/%DA%AF%D8%B1%D9%88%DA%AF%D8%A7%D9%86%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%B9%D8%A7%D8%B7%D9%81%DB%8C