تاثیرات منفی گسستگی فرزندان با والدین سالخورده

 گسترش و پیشرفت علم پزشکی یکی از نتایج مراحل مختلف پیشرفت تکنولوژی است. در گذشته های دور که علم پزشکی در سطح پایین تری قرار داشت، بهداشت جوامع بشری خیلی کمتر بود به طوری که سالمندی معنا نداشت و افراد کمتری به مرحله سالمندی می رسیدند.
بنابراین افزایش طول عمر افراد یکی از دستاوردهای مهم پیشرفت علم و تکنولوژی است. افراد در جوامع مختلف بین 70 تا 90 سال عمر می کنند و این به معنای افزایش بهره وری اجتماعی است. اما نکته مهم این است هنگامی که یک نفر به دوره میانسالی می رسد عملکردش محدود می شود و وقتی به پیری می رسد با یک دنیا تجربه دچار عملکرد بسیار محدودی خواهد شد.
همین امر باعث شده امروزه شاهد افزایش خانه های سالمندان باشیم. از آنجایی که بعضی از افراد پیر به دلایل خاص از قبیل بیماری، امکان نگهداری ندارند، خود سالمند راحت تر است در مراکزی که افراد متخصص در آن حضور دارند، زندگی کند اما معایبی هم وجود دارد که مهم ترین آن ها ضربه عاطفی است.
عامل مهمی که انسان را از پای در می آورد عوامل روانی بوده و عوامل فیزیکی نیست.
آلزایمر، پارکینسون و بیمار ی هایی از این دست، بیماری هایی هستند که با فیلتر روانی تشدید می شوند به عبارت دیگر بی توجهی عاطفی نرخ پیشرفت اینگونه بیماری ها را بالامی برد.
البته باید عنوان کرد که بی توجهی به والدین تنها به کشور ما مربوط نمی شود. اخبار نشان می دهد در بسیاری از کشورها برای مراقبت فرزندان از والدین قانون وضع می شود. البته این رویکرد خیر محور و با نیت خوب و صحیح است اما نتیجه بی توجهی به والدین و کاهش عاطفه است. همه باید بدانند در هر جامعه ای تبعات بی توجهی به والدین گریبانگیر فرزندان خواهد شد.
گسستگی روابط خانوادگی یکی از این پیامدها است. هنگامی که والدین حضور نداشته باشند، روابط خواهر و برادرها با یکدیگر کمرنگ می شود تا جایی که گاهی دیده می شود فرزندان دو برابر از یکدیگر دور هستند یا حتی همدیگر را نمی شناسند.
افزایش نرخ طلاق های عاطفی و شناسنامه ای نیز گزینه دیگری است که به دنبال بی توجهی به والدین پیش می آید. بچه هایی که از چارچوب عاطفه و احترام خارج شده و روابط شان به ضابطه تبدیل می شود به راحتی والدین را مورد بی مهری قرار می دهند و این رفتار به عنوان یک خصوصیت اخلاقی در آن ها شکل می گیرد. گروهی که به پدر و مادرشان که محبوب ترین شخصیت های زندگی هر فردی است و باید به آن ها توجه کند، احترام نمی گذارند که دیر یا زود همین رفتار را با همسر، فرزندان و دیگر اعضای خانواده خود خواهند داشت و به این ترتیب با افزایش طلاق های عاطفی روبه رو خواهیم شد.
از طرف دیگر اینگونه افراد با بی تفاوتی خود را به نابودی می کشانند زیرا فرزندانشان همین رفتار را از آن ها خواهند آموخت.
برای مقابله با پدیده بی مهری به والدین چه باید کرد؟
گام نخست توسط خانواده برداشته می شود. والدین باید صداقت داشته باشند و از خشونت، نزاع و درگیری در مقابل فرزندان بپرهیزند. باید بدانیم کودکان بسیار باهوشند و از چشمان برافروخته پدر، چشم های آزرده مادر و ادبیات حاکم بر گفت وگوی آن ها همه چیز را می آموزند.
نکته بعدی صله رحم و آموزش رفت و آمدهای خانوادگی با فرزندان است.
آموزش و پرورش نقش مکمل را ایفا می کند. هنگامی که ما انواع و اقسام آموزش ها را در خانواده ارائه می کنیم این نکات تربیتی باید در آموزش و پرورش پرورانده شوند.
رسانه ها نقش بعدی را برعهده دارند. رسانه ها باید با بررسی های کارشناسی سعی کنند فضاسازی کنند. نقش رسانه ملی بسیار مهم است. زیرا اخیراً در ساخت سریال ها و برنامه ها بیشتر جوانگرایی به چشم می خورد و سالمندان عملاً حذف شده اند و هرازگاهی ما آن ها را در مراسم تجلیل از پیشکسوتان می بینیم. وقتی ما خودمان سالمندان را حذف می کنیم چطور توقع داریم آن ها بمانند خانواده ها را حفظ کنند. بنابراین نهادهای مسئول با برنامه ریزی کارشناسانه و حتی ارائه بسته های حمایتی به خانواده ها برای نگهداری از والدین می توانند فرهنگ ساز و مشوق باشند و از بروز خشونت های روانی علیه سالمندان جلوگیری کنند.

روزنامه ایران، شماره 5420 به تاریخ 31/4/92، صفحه 21 (ایران شوک)