چه کسانی رانندگی نکنند

بسیار پیش آمده که شاهد رفتارهای پرخطر رانندگان در خیابان های شهر یا اتوبان ها باشیم و با دیدن این مناظر دچار دلهره و اضطراب شده و دقایق یا حتی ساعاتی روحمان آزرده شود.
متاسفانه در مشاهده رانندگی افراد در شهرهای بزرگ با تیپ های متفاوت رانندگان مواجه می شوید.
گروهی عصبی هستند و گروه دیگر آرام، دسته ای سریع و منفعل و گروه دیگر بدون توجه و دقت رانندگی می کنند و در نهایت گروهی نیز به صورت طبیعی در سطح شهر رانندگی می کنند.
در حقیقت یکی از دلایل این تنوع برگرفته از تیپ های شخصیتی افراد است و دلیل دیگر به متغیرهای روانی برمی گردد. برای مثال نمی توان از شخصی که در خانه یا محیط کار دچار امواج روانی است یک رانندگی طبیعی انتظار داشت اما بسیار دیده شده است گروهی که رانندگان آرامی هستند در اثر ترافیک، کمبود زمان، نامساعد بودن مسیرها یا جاده های درون شهری با سرعت زیاد مرتکب تخلفات رانندگی می شوند.
گاهی نیز قوانین، فضا را برای قانون شکنی راننده ها مهیا می کند. در هر صورت تفاوتی ندارد که به کدام دلیل شخصیتی یا قوانین اجتماعی خطا روی می دهد. مهم این است که رانندگی یک فعل اجتماعی با دو جنبه امنیتی و اجتماعی است.  بنابراین هر تخلفی که در رانندگی فرد صورت گیرد به صورت ناخودآگاه و خودآگاه تاثیرات خود را علاوه بر راننده و خانواده وی روی افراد جامعه نیز باقی خواهد گذاشت.   بنابراین بررسی و ارائه راهکارهای مناسب می تواند جامعه را از آسیب های بیشتر نجات دهد.
در بحث راهکارها نخستین حوزه ای که باید به آن اشاره کرد حوزه پلیس راهنمایی و رانندگی است.
این حوزه با دو رویکرد می تواند تا حدودی مانع تخلفات رانندگی شود، ابتدا اقدامات پیشگیرانه که معطوف به رانندگان بدون گواهینامه است و در آن آموزش بسیار مهم به نظر می رسد.
باید گفت رانندگی به دلیل بعد اجتماعی امری بسیار خطیر است بنابراین برای آموزش دقیق و کاربردی باید زمان کافی بگذارند، این دوره ها می تواند برای رانندگانی که می خواهند گواهینامه خود را تمدید کنند نیز برگزار شود و آنها در فضای آموزشی مدون و کاربردی قرار گیرند.
اقدام دیگر اینکه به انضمام آموزش های علمی و عملی، تست های روانی نیز از داوطلبان گواهینامه گرفته شود. افراد منفعل و انسان هایی که درگیر اختلالات روانی هستند نباید و نمی توانند گواهینامه بگیرند.
در این زمینه بازنگری متناوب بسیار مهم است. از سوی دیگر قوانین نیز باید به صورت موضوعی و متناوب به روزرسانی شود. در حوزه اجتماعی نیز نهادهای آموزشی باید از همان زمان آموزش ابتدایی یعنی از مهدکودک تا هنگامی که فرد وارد جامعه می شود آموزش خود را ادامه دهند البته رسانه ها در فرهنگ سازی نیز بسیار مهم هستند. در بحث ارزیابی و بررسی کیفیت وسایل نقلیه نیز باید دقت زیادی داشته باشند و ارزیابی کمی و کیفی جاده ها و خیابان ها نباید فراموش شود. در نهایت حوزه فردیت است که بسیار مهم به نظر می رسد.
بنابراین تلاش فردی و انگیزه برای رانندگی صحیح جنبه فردی نیز دارد.

http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3100849